بسم الله الرّحمن الرّحیم
از پشت دیوار های ملکوت هنوز هم صدای مناجات های جوانمرد به گوش می رسد
صدای جوانمرد که به خدایش می گفت:
الهی !
اگر اندامم درد کند تو شفا می دهی، چون تو ام درد کنی که شفا دهد؟
الهی!
مرا برای خویش آفریدی از مادر برای تو زاده شدم مرا صید هیچ آفریده نکن
الهی!
از بندگان تو بعضی حج دوست دارند بعضی نماز و روزه و بعضی علم
و سجاده مرا از همه ی این ها باز کن که زندگی ام و دوستی ام جز
جز برای تو نباشد
عرفان نظر اهاری
بسم الله الرحمن الرحیم
گرسنه که شدید از آن بخورید و تشنه که بودید از آن بنوشید. به زمستان که رسیدید حق ، آتش است، گرم تان می کند. به بی راهه که رسیدید، حق چراغ است، راه را نشان تان می دهد. و آن هنگام که به برزخ درآمدید، حق پل است، عبورتان می دهد.
و این چوب اما عصای شماست به آن تکیه کنید و قدم به قدم بیایید. اما روز ی خواهد رسید که عصای شما ، دار شما خواهد بود. و آن زمان که خون شما سر این عصا را سرخ کند، سیمرغ بر بالای آن آشیانه خواهد ساخت.
به این جا که رسیدیم اما پروا کردیم و همیان حق از دستمان افتاد، عصای عاشقی نیز. ولی باز از پی ماه مرشد رفتیم اما دیگر قهرمانانی نبودیم در جستجوی قاف و عشق و سیمرغ. این بار دیگر سیاهی لشکری بودیم که به تماشای قصه ای می رفتیم.
و در راه بودیم که کسانی را دیدیم ، می خرامیدند و می رفتند ، دست انداز و عیار وار؛ و در دست هر کدام چوبی. ما مرشد گفت: اینان عاشقانند و دارشان را با خود می برند. زیرا می دانند که معراج مردان بر سردار است.
ماه مرشد گفت: دیری نخواهد شد که آنها وضویی خواهند گرفت، با خون خویش. زیرا که در عشق دو رکعت است که وضوی آن درست نیاید الا به خون.
و ما باز از عشق پرسیدیم و او باز گفت که عاشق را سه حرف است، پس آن را امروز ببینید و فردا و پس فردا.
و روز نخست آن عاشقان را کشتند و روز دیگر سوختند و سوم روز خاکسترشان را بر باد دادند.
ماه مرشد گفت و عشق این است.
از راه که بر می گشتیم راه پر بود از جام های سرنگون و ماه مرشد گفت: اینها جام خداوند است و خدا تنها جام به دست سربریدگان می دهد.
ما برگشتیم بی عصا و بی همیان و قاف آخر عشق بود. ما اما در عین عاشقی مانده بودیم!
عرفان نظرآهاری
بسم الله الرحمن الرحیم
پشت سر هر معشوق، خدا ایستاده است. پشت سر هر آنچه که دوستش می داری.
و تو برای اینکه معشوقت را از دست ندهی، بهتر است بالاتر را نگاه نکنی. زیرا ممکن است چشمت به خدا بیفتد و او آنقدر بزرگ است که هر چیز پیش او کوچک جلوه می کند.
پشت سر هر معشوق، خدا ایستاده است. اگر عشقت ساده است و کوچک و معمولی، اگر عشقت گذراست و تفنن و تفریح، خدا چندان کاری به کارت ندارد. اجازه می دهد که عاشقی کنی، تماشایت می کند و می گذارد که شادمان باشی.
اما هر چه که در عشق ثابت قدم تر شوی، خدا با تو سختگیرتر می شود. هر قدر که در عاشقی عمیق تر شوی و پاکبازتر و هر اندازه که عشقت ناب تر شود و زیباتر، بیشتر باید از خدا بترسی. زیرا خدا از عشق های پاک وعمیق و ناب و زیبا نمی گذرد، مگر آنکه آن را به نام خودش تمام کند.
پشت سر هر معشوقی، خدا ایستاده است و هر گامی که تو در عشق برمی داری، خدا هم گامی در غیرت برمی دارد. تو عاشق تر می شوی و خدا غیورتر.
و آنگاه که گمان می کنی معشوق چه دست یافتنی است و وصل چه ممکن و عشق چه آسان، خدا وارد کار می شود و خیالت را درهم می ریزد و معشوقت را درهم می کوبد؛ معشوقت، هر کس که باشد و هر جا که باشد و هر قدر که باشد. خدا هرگز نمی گذارد میان تو و او، چیزی فاصله بیندازد.
معشوقت می شکند و تو ناامید می شوی و نمی دانی که ناامیدی زیباترین نتیجه عشق است. ناامیدی از اینجا و آنجا، ناامیدی از این کس و آن کس. ناامیدی از این چیز و آن چیز.
تو ناامید می شوی و گمان می کنی که عشق بیهوده ترین کارهاست. و برآنی که شکست خورده ای و خیال می کنی که آن همه شور و آن همه ذوق و آن همه عشق را تلف کرده ای.
اما خوب که نگاه کنی می بینی حتی قطره ای از عشقت، حتی قطره ای هم هدر نرفته است. خدا همه را جمع کرده و همه را برای خویش برداشته و به حساب خود گذاشته است.
خدا به تو می گوید: مگر نمی دانستی که پشت سر هر معشوق خدا ایستاده است؟ تو برای من بود که این همه راه آمده ای و برای من بود که این همه رنج برده ای و برای من بود که این همه عشق ورزیده ای. پس به پاس این، قلبت را و روحت را و دنیایت را وسعت می بخشم و از بی نیازی نصیبی به تو می دهم. و این ثروتی است که هیچ کس ندارد تا به تو ارزانی اش کند.
*
فردا اما تو باز عاشق می شوی تا عمیق تر شوی و وسیع تر و بزرگ تر و ناامیدتر. تا بی نیازتر شوی و به او نزدیکتر.
راستی اما چه زیباست و چه باشکوه و چه شورانگیز، که پشت سر هر معشوقی خدا ایستاده است!
عرفان نظر آهاری
قطاری که به مقصد خدا می رفت ٬ لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد و پیامبر رو به جهان کرد و گفت: مقصد ما خداست ٬ کیست که با ما سفر کند ؟ کیست که رنج و عشق توامان بخواهد ؟ کیست که باور کند دنیا ایستگاهی است تنها برای گذشتن ؟
قرن ها گذشت اما از بیشمار آدمیان جز اندکی بر آن قطار سوار نشدند .و آن هنگام که قطار به ایستگاه آخر رسید ٬ دیگر نه قطاری بود و نه مسافری
به دنبال خدا نگرد، خدا در بیابان های خالی از انسان نیست خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست به دنبالش نگرد
خدا در نگاه منتظر کسی است که به دنبال خبری از
توست خدا در قلبی ست که برای تو
می طپد خدا در لبخندی است که با
نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد
خدا
آن جاست در جمع عزیزترین هایت خدا در دستی است که به یاری می گیری در قلبی ست که شاد می کنی در لبخندی ست که به لب می نشانی خدا در بتکده و مسجد نیست گشتنت زمان را هدر می دهد خدا در عطر خوش نان است خدا در جشن و سروری است که به پا می
کنی خدا را در کوچه پس کوچه های
درویشی و دور از انسان ها جست و جو مکن خدا
آن جا نیست
او جایی است که
همه شادند
خدا در اشک کودک یتیمی
ست که دست در دست پینه بسته مادر بزرگ خوش بختی می جوید خدا در آه مظلومان است
و
جایی است که قلب شکسته ای نمانده باید
از فرصت های کوتاه زندگی، جاودانگی را جُست زندگی
چالشی بزرگ است مخاطره ای عظیم فرصتِ یکّه و یکتای زندگی را نباید صرف چیزهای کم بها کرد چیزهای اندک که مرگ آن ها را از ما می
گیرد زندگی را باید صرف اموری کرد
که مرگ نمی تواند آن ها را از ما بگیرد زندگی
کاروان سرایی ست که شب هنگام در آن اطراق می کنیم و سپیده دمان از آن بیرون می رویم فقط چیزهایی اهمیت دارند
چیزهایی که وقت کوچِ ما از خانۀ بدن با ما همراه باشند همچون معرفت بر خدا
دنیا چیزی نیست که آن را واگذاریم دنیا چیزی است که باید آن را برداریم و
با خود همراه کنیم سالکان حقیقی
می دانند که همه آن زندگی باشکوه هدیه ای از طرف خداوند و بهره خود را از
دنیا فراموش نمی کنند کسانی که از
دنیا روی برمی گردانند نگاهی
تیره و یأس آلود دارند آن ها دشمن
زندگی و شادمانی اند
خداوند
زندگی را به ما نبخشیده است تا از آن روی برگردانیم سرانجام خداوند از من و تو خواهد پرسید: آیا «زندگی» را
«زندگی کرده ای؟
عالم هر بامدادکه بیدار می شود در جستجو علم است
می رود تا علمش را افزون کند
زاهد هر بامداد که بیدار میشود در جستجو زهد است
می رود تا زهدش را زیاد کند
اما جوانمرد هر بامداد که بیدار می شود
در جستجو عشق است
میرود تا دلی را شاد کند
عرفان نظرآهاری